-Lembras os tres fanais acesos?
-E había algo como unha canción estranxeira soando preto. Así si que daba gusto que entrase luz.
-Deberías lembralo con exactitude.
-Pero a memoria é unha desfiguración enfeitada.
-Non sei se estás aquí realmente. Talvez só existas nesta páxina. Ou o que sería peor; tan só na miña cabeza.
-A imaxinación é algo poderoso. Eu, agora, de querer, podería trasladarme nun segundo ou menos a Marte.
-Pero iso é perigoso. Eu, ás veces, penso na posible existencia de extraterrestres. Ou son gatos?
-Creo que eran gatos. Pedían comida.
-Si. Daba gusto. Espertar é complicado.
Coma sempre, xogando coas verbas, e facendo imaxinar...
ResponderEliminarUn bico, Cristinha, e Feliz Entrada de Ano Novo!
gracias lasosita, feliz entrada de ano a ti tamén!
ResponderEliminarA memoria,a memoria...
ResponderEliminar¡Xoga tan malas pasadas
cando ésta deixa de ser!
Moitas apertas Cristinha,
e un bo ano novo.